deel 2

De volgende dag of ik kan eigenlijk beter nacht zeggen…want ik werd om half 2 wakker voelde mijn buik in ieder geval normaal maar nu had ik weer hoofdpijn. Draaien en woelen maar niet meer kunnen slapen. Nah half 2 dat betekent dat ze in NL nog wakker zijn. Ik besluit wat te appen en te wordfeuten en probeer daarna wat te slapen. Volgens mij keek ik om half 3 voor het laatst op de klok dus dan heb ik nog flink wat uurtjes gemaakt voordat om kwart over zes de wekker ging. De fietstocht die voor vandaag gepland staat, begint namelijk om half 8. Dus voor die tijd moet er ook al ontbeten worden en de koffer gepakt zijn. Ik voel me weer wat fitter en de hoofdpijn is weg maar ik eet toch even niets raars meer. Gewoon droge toast en een croissantje. Dit werkte in India prima voor me dus ik denk dat ik dat regime maar weer ga volgen.
Rond half acht schoof Angie aan. CEO bij onze lokale partner. Ik ken haar al en het voelt goed om weer met haar te praten en haar weer te zien. We hebben dezelfde doelen dus dat werkt motiverend. Ik knijp in mijn handjes met zo’n fijne samenwerking.
Vervolgens starten we met de fietstocht. En wat kan ik daar van genieten. Een heerlijke tocht door de smalle steegjes en straatjes van de hutongs. Het dagelijks Chinese leven trekt aan me voorbij en ik kan alleen maar lachen. De fitnesspleintjes voor senioren, de dansende mensen op straat, de voetvolleyende mensen en zelfs de spugende, rochelende mensen…dit is gewoon China! And I love it!
Ik vraag regelmatig om te stoppen voor een foto of filmpje en ook Angie maakt veel foto’s met ons. Haha ze blijft natuurlijk ook een Chinese…
De fietstocht is alweer veel te snel afgelopen naar mijn zin maar we gaan meer leuks doen. Dumplings maken bij een Chinees gezin! We dwalen dwars door Hutongs heen en gluren af en toe bij mensen binnen. Wat is het leuk om zo mee te krijgen hoe mensen hier leven. We stappen hun huisje binnen en zien niet veel aan meubilair en pracht en praal maar één in het oog springend iets mag niet ontbreken: een megagrote televisie. Dat is natuurlijk wel het belangrijkste ;-)
Vervolgens worden we aan het werk gezet: dumplings maken! De vrouw des huizes doet het voor en daarna mogen we omstebeurt het zelf proberen. Uiteraard gaat het bij mij na drie keer nog niet goed. Tot grote hilariteit van ons allemaal. Toen ze klaar waren kon iedereen ook meteen zien welke van mij was. Wederom tot grote hilariteit van ons allemaal. Er kwamen nog meer lekkere geuren uit de keuken en we keken mee hoe onze lunch bereid werd om vervolgens gezellig met z’n allen te lunchen. Ik kan er niet over uit hoe leuk dat is…om zo een kijkje te krijgen in het dagelijks leven van de Chinezen. Natuurlijk versta je elkaar totaal niet maar een glimlach doet al zoveel en met gids Josie erbij als tolk, komen we al een heel eind. Super!
Maar helaas…aan alle leuke dingen komt een eind. En ook aan ons verblijf in Beijing. Na nog een soort business meeting te hebben gehad met Angie in het hotel, moeten we toch echt richting de trein.
Treinreizen in China is ook een very first for me. En dat, kan ik je zeggen, is a whole other story. Er zijn vijf stations in Beijing en vier daarvan hebben Engelse aanduidingen en één daarvan is alleen in Chinese tekens. Je kunt al wel raden natuurlijk waar wij terechtkwamen haha. Ik heb in ieder geval meteen een heel stappenplan uitgewerkt en foto’s gemaakt voor reizigers die vanaf dit station vertrekken zodat ze niet in de ontsteltenis terecht komen waar wij in terecht kwamen. Maar hee…ook hier zijn we uitgekomen en we hebben de trein gehaald. We delen onze vier persoons softsleeper coupe met twee Chinezen die of snurken óf bellen. ;-) En aangezien deze treinreis zo’n zes a zeven uur duurt…heb ik nu lekker de tijd om al mijn verslagen uit te werken en ook nog even een persoonlijk verslag te maken. Ik merk dat er van alles door me heen gaat en dat ik de behoefte heb om het op te schrijven.
Laat in de avond komen we aan in Datong. We hadden een lange reis achter de rug en een bed is very welcome. Ik ben wel een beetje op. Het hotel waar we terecht komen is niet helemaal Riksja. Er wordt ook geen Engels gesproken maar ze zijn wel erg behulpzaam. Nadat we om half elf in hadden gecheckt moest er nog wat gegeten worden en met handen en voeten hebben de meiden ons duidelijk gemaakt waar we naar toe moesten. Dus daar liepen we dan…voor een bordje beef noodles naar Mr. Lee. De Chinese Mc Donalds waar de enige aanwezige medewerker nou niet bepaald blij was om ons te zien binnenkomen. Hij wilde duidelijk naar huis. Maar dat deerde niet. We slobberde ons eten op want dat mag in China. Lekker slurpen en slobberen. Uiteraard zat ik helemaal onder. Maar ook dat deerde niet. Ik ben in China. Daarna gauw naar het hotel terug en naar bed. De wekker gaat wederom vroeg…zeven uur dit keer. Ik had een paar uurtjes in de trein geslapen dus ik kon helaas niet meteen slapen dus na een app-rondje van een paar uur ben ik uiteindelijk toch in slaap gevallen.

Na wederom een toast met croissant en meloen ontbijt was het alweer tijd voor het volgende programma. De Yungang Grotten van Datong. Datong is een stad die voornamelijk leeft van het toerisme en de kolenmijnen. Rondom de grootste mijn is een soort subdorp gebouwd waar de ruim 10.000 werknemers wonen. Daarnaast is Datong bekend om de Boeddhistische restanten van ver voor Christus. Een aantal van die restanten zijn in grotten teruggevonden en die gaan we vandaag bezoeken. Ik ben erg benieuwd! Er is weer een gids mee die één en ander uit legt en we volgen ‘m braaf. Hoe verder we in het park komen, hoe imposanter het wordt. Je moet je ook bedenken dat er nog geen goede verlichting was die tijd dus hoe ze in grotten in vredesnaam zulke beelden hebben weten te maken, vind ik wel echt bijzonder. Duizenden jaren later sta ik er dan ook met open mond naar te kijken. Een aantal zijn door de jaren heen aan de oppervlakte gekomen, sommigen grotten zijn deels ingestort waardoor beelden letterlijk buiten staan. En alles heeft de tand des tijds doorstaan. Indrukwekkend!
Na de grotten bezoek je normaliter The Hanging Monasterie. Maar omdat deze in repair is, slaan we die over en bezoeken we de Huayuan tempel. Een heel serene plek waar ik me echt heel rustig voelde. Weinig toeristen en prachtig gelegen. Met de roze bloesem die aan de boom hangt is het ook weer erg fotogeniek. Hoewel de tempel me niet heel erg boeit eerlijk gezegd, is de rust en het ontbreken van hordes Chinezen wel even fijn.
Dan is het tijd voor de lunch. Die wordt aangeboden door de local agency van Datong. Een ervaring om ook nooit te vergeten want ze namen ons mee naar een robot-restaurant. Hier krijg je je eten uitgeserveerd door een robot. Met kerstmuts op haha! Dat kan ook weer alleen in China! (hoewel ik Japan ook een kanshebber hier voor vind). We stoppen ons hier helemaal vol want we hebben een hele lange rit voor de boeg. Zes uur rijden naar Pingyao. Het grootste gedeelte van deze reis dommel ik weg. Ik ben echt zó moe!
Tot in Pingyao!