Myanmar dag 3 - Stopvlucht van Yangon naar Lashio

Dag 3 Vlucht van Yangon naar Heho, van Heho naar Mandalay, van Mandalay naar Tashilek en uiteindelijk van Tashilek naar Lashio. Het eindpunt van deze trein euhhh vlucht.

Ja je leest het goed. Vandaag hebben we een soort intercity vlucht door Myanmar. Binnenlands vliegen gaat in Azië vaak net een tikkie eenvoudiger dan internationaal maar zoals het nu ging, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Heel bijzonder. We kwamen keurig op tijd aan op de domestic terminal van Yangon Airport en daar was het toch even zoeken. Elke airline bleek zijn eigen ‘incheck-balie’ te hebben. Ja met welke airline vliegen we eigenlijk? Geen idee. Papieren erbij zoeken en het bleek om Yangon Airways te gaan. Goed, wij op zoek naar de ‘balie’. Toen zagen we ook twee balies met elk een vluchtnummer. Vluchtnummer opgezocht en maar richting de juiste ‘balie’ gelopen. Na een paar minuten wachten en om ons heen kijken kwamen ze met vijf man sterk ons ‘inchecken’. Twee mannetjes tilden onze koffers op en knikten naar elkaar. Het gewicht van de koffers was dus blijkbaar okee. Achter de balie waren ze druk bezig met een kaartje. Nee geen ansichtkaartje maar onze boardingpass. Een mooi geel Yangon Airways-kaartje waar ze onze naam, de gate en het vluchtnummer opschreven. Ja opschreven. Ons stoelnummer werd vermeldt met een stickertje. Over stickertjes gesproken. We kregen ook een mooie sticker voor op onze kleding zodat we herkenbaar waren voor het grondpersoneel. Die mogen zelf ook wel eens wat herkenbaars dragen want voor mij was iedereen een potentiele passagier. Wat een briljante ervaring. Prachtig. Wat oldskool.

Vervolgens door de bagage controle en wachten. En wachten. En wachten. Want het vliegtuig had in eerste instantie een kwartier vertraging en vervolgens nog een kwartier. Gelukkig zaten we naast een aardige Birmese die ook op onze vlucht bleek te zitten want anders hadden we nog steeds in die vertrekhal gezeten. Het werd namelijk alleen maar omgeroepen in het Birmees. Toch wat lastig te verstaan. En als je er vervolgens achter komt dat je maar met acht personen in een vliegtuig zit, dan was de kans niet heel groot dat we gemerkt hadden dat de bus die ons naar het vliegtuig zou moeten brengen, op het punt van vertrekken stond. Dus bij deze, dank aan de aardige Birmese! ;-)
Overigens nog een leuk detail over de bus: die zou niet misstaan tussen de oldtimers op Cuba. Enough said I guess...

Goed, het vliegtuig. Het ene oude gevaarte na de andere kwam voorbij al rijdend over de parkeerplaats. Dat beloofd wat! En jahoor; Yangon Airways vliegt ook met een propellortje. Nou hoeft dat niet zo’n probleem te zijn maar ik geloof niet dat deze nog door de APK keuring zou komen. Nee gekheid. Dat is misschien wat overdreven maar ik denk wel dat ik nog zo’n drie dagen de propellors van dit vliegtuig in mijn hoofd heb zitten. Wat een herrie maakt dat ding! Ik heb mijn muziek op z’n hardst staan maar de Backstreet Boys (moet toch ff oefenen voor Vegas;-)) komen niet boven het gezoem van de motor uit. Dan nog het aantal passagiers...ik vertelde het al eerder: we zitten echt met maar acht passagiers in het vliegtuig. Waarvan ook een monnik die wellicht wat vliegangst heeft en de nooduitgang bevoelde, op zoek ging naar het zwemvest onder de stoel en de kaart met ‘wat-te-doen-in-een-noodsituatie’-procedure aandachtig bestudeerde. Hoe bijzonder! Dat is Myanmar en dat is weer waarom ik reis. Waarom ik het mooi vind om te zien hoe anders het leven kan zijn. Hoe bepalend het is waar je wieg staat en wat voor keuzes je maakt in het leven. I love it. En nu wordt me dat weer haarfijn duidelijk gemaakt.

Op naar Lashio! Via Heho, Mandalay en Tashilek! ;-)

Na zo’n 5 uur in het vliegtuig te hebben gezeten kwamen we bijna drie uur later op de plaats van bestemming aan. Lashio Airport is een airstripje en we lopen langs ons vliegtuig naar de aankomsthal waar de chauffeur al op ons staat te wachten. De chauffeur heeft drie uur lang op ons staan wachten. Arme man. Het bleek vervolgens ook nog eens anderhalf uur rijden te zijn naar Hsipaw. Kortom de chauffeur is bijna net zo lang onderweg geweest als wij. Nou goed. Na anderhalf uur kwamen we aan in ons gezellige hotelletje waar we een leuke bungalow krijgen en hongerig aanvallen in de dinerzaal. Loempia’s, cashewnoten en cola zero! Heerlijk...meer heb ik even niet nodig.