Myanmar dag 9: op de e-bike door Bagan

Dag 9 Bagan!
The sun is out, the day is new! Dat laatste klopt, het eerste niet. Het waait hard en het is heel erg bewolkt. Hmm. Ik word een beetje verschrikt wakker van de ‘ontbijtwekker’ en heb geen zin. Een spook uit mijn zomerse verleden heeft me vannacht wakker gehouden en daar baal ik van. Ik wil die controle terug! Maar ja men zei het aan het begin van de reis al...ik denk teveel. Helemaal als ik de tijd heb. Nou goed ik ben dus niet in opperbeste conditie vandaag maar dat mag de pret niet drukken. We gaan na het ontbijt op pad...en dat wil natuurlijk zeggen dat ik weer met angst en beven de e-bike op klauter en achter mams aan hobbel.

We hebben besloten dat we diverse pagodes gaan bezoeken zodat we een mooie locatie kunnen scouten voor de zonsondergang. Eentje waar hopelijk minder massaal naar toe gegaan wordt. We bezoeken vele pagodes en stupa’s en als eenmaal de zon eindelijk doorbreekt dan zijn we in ons element. Daar lopen we dan, in het groen met werkelijk waar NIEMAND om ons heen. Ultiem genieten. We klikken foto’s, lopen rond, klauteren donkere gangen door waar trappen naar boven zijn en vinden onze zonsondergang locatie. In mijn Trotter over Myanmar hadden ze het al over dat je voor Bagan superlatieven tekort komt maar bij het boven komen van ‘ons’ ontdekte plekje weet ik eindelijk waar de schrijvers het over hebben. WOW! Adembenemend. Prachtig. Schitterend. Zó indrukwekkend. Echt heel erg mooi. En daar staan we dan, met z’n tweetjes...geen andere toerist te bekennen. Hoe bijzonder en hoe speciaal. Supergaaf.

Ik kom inderdaad woorden tekort om dit te kunnen omschrijven. Toen we, na een uurtje alleen maar genieten, toch weer besloten af te dalen zagen we nog andere stupa’s staan die er heel fotogeniek bij stonden. Ook daar hebben we een fotoshoot gehouden...met flits, zonder flits..ingezoomd, uitgezoomd...je weet hoe dat gaat. Waaaaah een hele lading mooie foto’s! Dat wordt weer lekker uitzoeken. Inmiddels is het al halverwege de middag en zijn we compleet vergeten te lunchen en dus rijden we naar een ‘terrasje’ waar ze een drankje en een hapje hebben. Daar blijven we lekker zitten tussen de locals en wachten op zonsondergang. Dan gaan we weer terug naar ‘onze’ pagode! Eens kijken of we dan weer alleen zijn.
Noemenswaardig tijdens onze snackpauze is nog de Golden Lion Express. Een werkelijk waar imponerend staaltje vakmanschap als het om bussen gaat. En dat in Myanmar. Ik zag de achterkant zelfs aan voor de voorkant. Je begrijpt...deze Golden Lion Express hing, als je het mij vraagt, met tie-ribjes aan elkaar. Zelfs op Cuba heb ik ze niet zó gaar en aftans voorbij zien komen. Nah, misschien had je erbij moeten zijn. Gaten in de ramen, roest overal, plastic zakken die fungeren als ramen, los hangende lampen...noem maar op. De glorietijd van de Golden Lion Express is geweest zullen we maar zeggen...

Het avondzonnetje begon op een gegeven moment alweer door te komen en we stapten gauw op onze scootertjes richting de pagode. Inmiddels begin ik al wat meer liefde te voelen voor het elektrische gevaarte en tik ik soms zelfs de 35 km per uur aan. Haha wat een bang schaap ben ik soms ook. Maar het is gewoon verstandig om nu wat voorzichtiger te zijn. We zijn ruim op tijd en installeren ons in de volle laaghangende zon samen met wat Aziaten. Verder is er niemand. Een keer achterom kijken en je ziet de tempel waar we gisteren op waren geklommen weer helemaal vol staan met toeristen. Nee dat niet meer! DE zonsondergang was wederom niet heel veel of heel kleurrijk maar genieten doen we wel. Nadat de laatste zonnestralen achter de wolken zijn verdwenen, rijden we terug naar het hotel en douchen gauw. Daarna gezellig een hapje eten (dit keer eens Birmese curry geprobeerd) en geprobeerd op tijd te gaan slapen. De wekker gaat morgen wel heel vroeg...half vijf. Maar met een goed doel...waar het haast allemaal om draait deze vakantie: de ballonvaart! I am so excited!