Van Beijing naar Terracotta Xian!

Omdat we gisteren voor dag en dauw op moesten, besloten we vandaag om dwars door alle wekkers heen te slapen en uit te slapen. Zoals het hoort op een vakantie :p Nou hadden Peter, Jeroen en ik het ook wel weer erg laat gemaakt voor de conditie waarin we waren…helemaal gaar en spierpijn in kuiten en bovenbenen maar het is nooit te laat om nog even lekker de mooie foto’s op de laptop te bekijken! Daarom hadden we ook wat opstartproblemen vandaag…

Daarna gauw ontbeten en even besproken wat we vandaag zouden gaan doen op onze ‘vrije’dag. Het Olympisch stadion en het zomerpaleis stonden op het programma! Maar hoe kom je daar? Het hotel waar we verblijven ligt niet heel centraal en dus zijn we bij veel dingen aangewezen op het openbaar vervoer…een ware belevenis! Per bus en metro hebben we alles bezocht. Een hele ervaring bussen en metro’s rijden hier af en aan en vooral de metro’s zijn hier ultramodern. Zitplekken zijn schaars maar bekijks heb je genoeg ;) Zo’n felgekleurde Europeaan in, vooral de bus, trekt best de aandacht!

Het Zomerpaleis:
Wow! Wat een groot en mooi complex. Ook erg toeristisch en blonde Hollandse meisjes voor zo’n tempel zijn ook een ware attractie voor de domestic visitor. Er stonden dus soms rijen om met mij op de foto te gaan. Uiteindelijk hielpen ook mamma, pappa en Jeroen me mee met deze beladen vorm van massatoerisme en legde Peter alles vast voor het nageslacht. Het blijft heel vreemd dat er mensen dolgraag met je op de foto willen. Soms zie je ze ook al kijken maar durven ze niets te vragen, zodra anderen dat wel doen en ik vind het goed…dan sluiten de verlegen chineesjes aan in de rij. Kortom een uur later dan gepland gingen we het Zomerpaleis doorkruisen. Per boot en te voet. Echt die keizers in China hebben ook echt voor alles een aparte tempel gemaakt. En als het vrouwtje dan ook nog eisen stelt…nou dan kun je wel nieuw personeel aan gaan nemen want dan moeten er omkleedtempels met uitzicht op een fantastisch meer en de skyline van Beijing gebouwd worden! Na hier een paar uur te hebben genoten van al het moois gingen we op weg naar de volgende bestemming; het Olympisch Stadion, the Birds Nest. Omdat onze voetjes zeer deden van het vele lopen, zeur zeur, besloten we ons te laten vervoeren naar het metrostation (zo’n 300 meter verderop) per riksja. De chineesjes verstonden geen Engels maar wilden ons wel brengen…nou goed…leuk toch! Eenmaal bij het metrostation gaven we ze 20 yuan maaaaar daar waren ze het niet mee eens…ze wilden meer! Dus toen kregen we te maken met een boze chinees! Inmiddels kwam er een andere riksja aangereden met locals en die seinden ons al in dat het echt maar 20 yuan was en dat we vooral weg moesten lopen…nou na een scheldkanonnade en een vloeiende Fuck YOU! Konden we onze weg vervolgen….

Het Olympisch Stadion
Na weer wat nieuwe metro’s te hebben geprobeerd kwamen we uit bij de The Olympic Green…ook wel het Olympisch complex. Gezien op tv en nu in het echt! Imposant, bijzonder en nu al aan het roesten! Tsja hier hebben we verder niet veel gedaan, wat rondgelopen…met chinezen op de foto geweest en genoten van de skyline van Beijing die je ook vanuit hier goed kunt zien. Toen we de metro terug wilden pakken, werden we nog aangevallen door een Mickey & Minnie Mouse die je ook in NY op Times Square hebt lopen…nou er was geen ontkomen aan, mijn vader en ik werden zo’n beetje gevangen gehouden en we moesten op de foto…nou goed…vooruit dan maar. Beetje jammer dat ze daarna direct hun handje ophielden..ja doeeeeeeeeeei! Dus we zijn mooi doorgelopen. Inmiddels heb ik toch genoeg vrienden gemaakt in China dus ze kunnen me nix :p

De laatste avond in Beijing hebben we in ons favo restaurant gegeten aan het Bei Hai Lake. En zijn we voor de laatste keer met bus 107 naar PingAnli Street gegaan.

Beijing was een indrukwekkende stad waar we veel over de Chinese geschiedenis hebben geleerd en ook de Chinese bevolking hebben leren kennen…lieve mensen die geen Engels spreken maar je te allen tijden willen helpen en met je op de foto willen!
Xian we are ready for ya! See you tomorrow!


Xian
Na een ontspannen ritje met de taxi en een vlucht met China Eastern (waar je meer beenruimte hebt dan bij KLM) kwamen we aan op een hypermoderne luchthaven: Xian. Onze chauffeur sprak geen Engels en dus zijn we weinig te weten gekomen over Xian maar jeetjemina dit is een zogenaamde: City on Steroids. Overal waar je keek waren ze 10 van dezelfde soort flats aan het bouwen. En geloof me, er waren heel veel soorten. Het was duidelijk, ze verwachten een hoop van Xian. Wij inmiddels ook en we werden dan ook niet teleurgesteld. Ons hotel zat middenin het oude centrum met nieuwe winkels ;) In Xian heb je naast het Terracotta leger ook een drumtoren en een beltoren en ook de oude stadsmuur is hier een bekende bezienswaardigheid. Ons hotel stond praktisch naast de beltoren en een oud centrum met toch ook een nieuw centrum (qua winkels). We zijn dan ook in de middag lekker de stad in gegaan. Dwars door smalle straatjes en steegjes kwamen de kruidige chinese geuren ons al tegemoet want hier werd naast kleding, zonnebrillen en souvernirs ook lekkere gerechten aan de straat verkocht. GE-WEL-DIG!

Op en top China en intens genieten! ’s Avonds hebben we in het hotel snel wat bamboe gegeten en nog even gebeld met Jeroens ouders.

Terracotta leger
De volgende dag kwam dezelfde chauffeur als van gisteren ons weer ophalen voor onze rit naar het Terracotta leger. Ook aan deze kant van de stad worden de soorten flats als paddestoelen uit de grond gestampt. Heel bizar, hoeveel mensen moeten hier wel niet gaan wonen? Overal zag je vervolgens universiteiten en colleges. Echt heel jammer dat onze chauffeur geen Engels kon want hij kon ons in geen velden of wegen dingen uitleggen en ook niet vertellen wat er ging gebeuren. Toen we dus ook stopten en uit moesten stappen dachten we dat op de plek van bestemming waren. Maar nee we stopten bij een shop waar we een uur later zelf met een Terracotta leger weg liepen. Oh nee dat is niet helemaal waar…want het moet nog verscheept worden naar Nederland. Dus rond juli komt er een terracotta keizer bij ons thuis te staan ;)

Daarna was het dan zover. De chauffeur belde even zijn vriend, die wel Engels kon, en die ons even vertelde dat we over twee uur weer terug moesten zijn. Het was maar goed dat we zelf al aardig wat van het leger hadden gelezen en mamma ook in Drenthe naar de tentoonstelling is geweest want er was geen gids geregeld, toch wel een gemiste kans aangezien er een heleboel over te vertellen is. Je kon ter plekke wel een gids regelen maar omdat je zoiets niet verwacht besloten we toch gewoon maar zelf te gaan rondlopen. Wel opvallend en toch wel bizar: de Duitse en Franse toeristen kregen allemaal een gids mee die Duits of Frans sprak maar zelf Engels leren…toch maar niet :) Jammer hoor want ik vind het wel wat hebben, lekker brabbelen in het Chinees/Engels en er altijd wel weer uitkomen. Met een glimlach kom je al zo ver. Chinezen zijn lieverds!!!

En dan loop je hal 1 binnen…buiten 26 graden maar KIPPENVEL! Wow, zo bijzonder. Ik werd er echt even stil van. Een hal vol met opgravingen, de een nog in de klei en de ander helemaal uitgegraven in een rijtje met anderen. Gewoon heel erg waanzinnig om te denken dat een keizer tot zoiets in staat is geweest en zoiets meeneemt in zijn graf. Zijn tombe is tot op de dag van vandaag niet opengemaakt. Dit omdat er nog niet duidelijk is dat men dit kan doen zonder de tombe te beschadigen. Anderen zeggen weer dat er wapens (pijl en boog) afgaan zodra de deur wordt opengebroken. Er zijn namelijk mensen die zich levend hebben begraven met de keizer, toen hij werd geborgen in de tombe. Kortom; een indrukwekkend verhaal en bijzonder om daartussen te lopen.

Ja, ik ben echt een watje wat dit soort geschiedenisverhalen betreft en kan me er helemaal in mee laten slepen.

Goed, aarde aan Bea;
Na nog even een rits aan fotoshoots te hebben afgewerkt met mijn Chinese fans konden we weer in galop naar de bus want we waren al overtijd. Blijft nog altijd een vreemde gewaarwording…zit je even te eten, komen er Chinezen op je af met hun mobiel en maken een foto van je. Sta je zelf te poseren voor een foto, komt er een mobiele Chinees die ook even een foto maakt. Sommigen vragen het netjes in hun beste Engels en een ander houdt gepast afstand en maken de foto stiekem.

Rond een uur of drie waren we weer terug in het oude centrum en besloten we dat het tijd werd voor mijn tweede fietstocht van het jaar. Dit keer dus niet in Vlaardingen-city op mijn luxe Gazelle maar op een tweedehands mountainbike op de oude city-wall van Xian. Toch wel even iets anders. Maar weer erg impressive. Een 12 meter brede muur die door de stad heen is gebouwd en vroeger diende als beschutting en waar je nu dus over kunt lopen en fietsen. Met een laaghangend zonnetje, het oude centrum rechts van je en inmens grote flatgebouwen links van je was het weer echt op en top genieten!

Jammer dat we morgenochtend vroeg weer weg gaan want de reis naar Xian (China) verdiend het wel om nog wat langer te blijven! (al is het alleen maar om te ontdekken of de Vero Moda en de Zara net zo duur zijn als bij ons…:P)

See you in Chengdu! (mede mogelijk gemaakt door www.Chinaonline.nl) een beetje reclame mag wel...toch?
Liefs