Op ontdekkingstocht door kleurrijk Tibet

Allereerst een heel verdrietig moment omdat we zojuist te horen hebben gekregen dat de opa van Jeroen is overleden. Heel moeilijk voor ons om hier op deze afstand mee om te kunnen gaan. Dit bericht typ ik dan ook met tranen in mijn ogen, heel dubbel om over zulke indrukwekkende dingen te vertellen terwijl je hart nu eigenlijk thuis is...

Onze gedachtes zijn dan ook bij de familie Mekes.

Onze reis door Tibet en China (geboekt bij Riksja Travel):
Daar gingen we dan...vanaf Chengdu vlogen we met z'n drietjes door naar Lhasa, Tibet. Op de luchthaven merk je dat al meteen...je verstond er geen bal van maar het woord Lhasa was genoeg om de marechaussee-chineesjes uitgebreid voor te laten doen hoe je je schoenen uit moest doen! Jawel...het avontuur ging beginnen!!! Voor de een met een wat prettigere vlucht dan voor de ander...(noem geen namen hoor Jeroen:P) maar toen we aankwamen waren we al sprakeloos. Dit is kijken in realtime HD! Wat is alles hier helder zeg! We keken ons ogen uit (met zonnebril op)

Natuurlijk werden we ook hier weer opgewacht door een gids die ons, naar ons hotel bracht. Een gezellig hotel in de Tibetaanse wijk van Lhasa. Tibet wordt namelijk steeds Chinezer. Nadat we uitgeput op onze kamer aankwamen (na een trap lopen ben je al hoogbejaard en moe) zijn we meteen gaan slapen want we voelden ons, ook door de hoogte, niet helemaal lekker. Daarna zijn we lekker gaan eten in een restaurant waar ze heerlijk westers eten serveren en de eigenaar Hollands is. Geloof me, die rijst en noodles wordt je een keer zat! In China kom je amper Nederlanders en hier in Tibet des te meer. Heel gezellig en erg lekker gegeten.

De volgende dag gingen we lekker Lhasa in en zie je dus op elke hoek van de straat militairen en politie. Bizar! Jeroen moest fotoos van de camera afhalen omdat er zogezegd politie op stond. Het is gewoon bizar hoeveel politie op de been is. In 1 straat is meer politie op de been dan tijdens een wedstrijd Ajax - Feyenoord. Geeft je een heel raar gevoel, maar je moet je er niet helemaal door laten leiden anders kan het je hele verblijf hier en straks ook weer in China beinvloeden. Al is het wel heel moeilijk hoor als je zo hier met die mensen praat.

Hoogteziekte
We kunnen niet zeggen dat we er helemaal geen last van gehad hebben maar volgens vele zijn we er goed vanaf gekomen. Nou h ebben we dan ook liters water gedronken (wat resulteerden in bijzondere plas-plekken voor de heren en op 5248 meter hoogte boven een gat in de grond gaan zitten voor mij) en zijn we steeds op tijd gaan slapen. Al met al hebben we onze reis niet moeten afbreken maar hebben we meer dan ooit naar ons lichaam geluisterd. BRAAAAAAF!


Potala Paleis
Vanuit het hotel zie je m al liggen en je kan er eigenlijk ook niet omheen. Mijn allerliefste schoonvader dacht dat dat het resort was waarin we logeerden in Lhasa. Ik heb het natuurlijk over het Potala Paleis. Het paleis van de Dalai Lama. Na de nodige fotoshoots aan de buiten kant konden we dan eindelijk naar binnen...daar mochten geen fotoos gemaakt worden en dat wordt je al duidelijk gemaakt door de spionnen die overal rondlopen. Zogenaamd undercover maar op elke hoek lag een luisterend oor die ook precies afluisterde wat de gids ons vertelde.

De dag erna gingen we op pad naar de Everest. We verbleven in wat eenvoudigere hotels en soms met gedeeld sanitair. We deden rustig aan en bezochten monasteries en kletsten met de mensen daar. Op weg naar ons laatste hostel raakte de auto stuk. De motor was oververhit en de driver kreeg 'm niet meer aan de praat. Dus de boeren werden ingeschakeld, de heren gingen een berg beklimmen, ik haalde mijn peuter en kleuter kennis weer op en buurte wat bij met de plaatselijke kids en de driver ging aan de gang met een zelfgefabriceerde schaar, lijm en wat water...prachtig om te zien hoe je met de meest eenvoudige dingen een lek in de koelvloeistof tank kunt repareren. Verder valt ons op dat alle huizen hier hetzelfde zijn, mensen erg veel tijd en geld (bij elke boeddha ligt een kapitaal aan yuan) in het geloof steken en dat Tibet gewoon ongelofelijk mooi is. Wat ook vermeldt moet worden is dat we ook ongelofelijk veel geluk hebben met onze gids en driver. Een gezellig stel die goed engels kunnen en waarmee we een hele leuke klik hebben en erg kunnen lachen! Op de tweede avond zat ik dr nagels al te lakken (eerst hevig protesterend want het nagellak merk is China Glaze)! Die mensen sluit je zo snel in je hart!


Mount Everest
Omdat we erg snotterig waren/zijn gingen we de avond voor de expeditie vroeg naar bed. Een behoorlijke ontbering, zonder eigen sanitair en met harde planken en extra dekentje...maar je moet wat over hebben voor het spotten van een hoog bergje ;)...maar goed wij dus naar bed. Heel toevallig werden we alledrie erg beroerd om twee uur snachts wakker en naar buiten keken...this was meant to be!!!! Ik krijg er nog kippenvel van...buiten zagen we de allermooiste sterrenhemel die ik ooit gezien heb! Echt niets kan het gevoel omschrijven wat je krijgt als je de sterrenhemel boven de Himalaya ziet. Gelukkig was papparazi Peter mee om het vast te leggen...ik ben echt een sucker voor wat betreft sterren en de maan..en dichterbij kom je nergens dan in de Himalaya! Goed, genoeg gezwijmel...uiteindelijk toch in slaap gesukkeld en me de volgende ochtend goed in gepakt voor de tocht naar het basecamp! Eindelijk kon die winterjas aan en kwamen m'n lange sokken ook van pas...Mount Everest Here I Come!!!

Op een stukje van mwah 3 km waren drie chinese controleposten waar we onze paspoorten moesten inleveren en laten zien voordat we met het busje mee mochten richting basecamp...en dan zie je 'm! Blauwe lucht, besneeuwde top, buiten gevoelsmatig -30 en die kriebel in je buik...de Everest!!!! Even rustig blijven staan, genieten, naar zuurstof happen (blijft meer dan 5km hoog he) en toch nog energie vinden voor de befaamde jump-foto:)

Het was zo kort maar zo intens! Hier deden we het allemaal voor...ieder op z'n eigen manier en met eigen redenen maar we did it! It felt great!

Daarna een hele dag gereden, weer langs indrukwekkende bergpassen gegaan (en dit keer met een hele mooie blauwe lucht)

Het ging niet allemaal vlekkeloos, met hier en daar een hoofdpijntje, snotneusje en drie dagen niet douchen...maar het is het allemaal waard geweest! We hebben bijzondere mensen ontmoet, gezien wat wilskracht is, Tibetaans geleerd en niet te vergeten genoten van Tibet en de Himalaya!

Morgen gaan we nog even genieten van het gezelschap van onze gids en driver...ze even trakteren op een lekker etentje en een flinke dosis nagellak en dan gaan we weer terug naar Chengdu. Daar is het even 7 uur doorbijten op het vliegveld...misschien dat ik dan eindelijk eens aan een boek kan beginnen!

Liefs & sterkte