Van teenslippers naar klomp-sloffen

Neeeeeeeeeeee wat gaat de tijd toch schnell! Zo fiets je nog onwennig, als bleekscheetje, door de Surinaamse straten en zo stap je, een zeer leerzame ervaring rijker én zongebruind, terug het vliegtuig in. Ja, onze laatste dagen hier in Suriname zijn bijna geteld! We zijn helaas nog wel druk bezig met het afronden van het Visitor Exit Survey – report 2008. Het is veel werk en er zitten heel wat uurtjes noeste arbeid in dus uiteindelijk gaan we er wel heel trots op kunnen zijn. Zeker ook de omstandigheden waarin ’t allemaal uitgevoerd moest worden, welke toch wel merkwaardig zijn te noemen. Maaaaaaar vrijdag kunnen we zeggen dat ’t allemaal gelukt is. We zijn klaar. We hebben ’t afgerond en we kunnen met een gerust hart terug naar huis. Zover is het alleen nu nog niet en dus wisselen we “report schrijven” af met een uurtje in ’t opblaasbad, op een handdoek in ’t gras of gewoon op een stoel in de tuin. Tot gisteravond waren we ook nog trotse bezitters van een hangmat, die al ruim anderhalve maand gewoon in de tuin hingen. Tot we vanochtend de tuin wel erg kaal vonden. Onze hangmatten zijn dus gestolen! Zorgvuldig waren de touwen, waar wij zulke schitterende scouting-achtige knopen in hadden gelegd, doorgesneden en de hangmatten meegenomen. Leuk is het niet natuurlijk maar goed, het scheelt weer ruimte en kilo’s voor in de koffer ;-). Ik was in gedachte namelijk mijn hangmat al een plekje aan het geven in mijn koffer en ik kan je zeggen die gedachte bezorgde me nog net geen hoofdpijn. Bovendien ben ik allang blij dat het niet eerder is gebeurd, dan had ik niet elke middag even heerlijk een siësta’tje in m’n hangmatje kunnen doen en was ik nu vast veel onrustiger. Maar elk nadeel heeft z’n voordeel en misschien kan er nu zelfs een extra tas of paar schoenen mee gnagna…

Van het weekend zijn we ook voor de laatste keer uitgeweest in ZsaZsaZsu. Uiteraard werd ook dit weer een gedenkwaardige avond. Allereerst omdat we natuurlijk alle report-stress van ons af konden swingen op de heerlijke flipmuziek. Maar ook omdat de snollebol van ‘het huis’ haar naam weer eer aan deed terwijl vriendlief nog maar koud in het vliegtuig naar huis zat. Verder hebben we kennis gemaakt met de heren Skippy & Skeppy, waarvan Skippy (“zeg maar Skip”) niet alleen een hele bijzondere naam heeft maar ook een heel bijzondere soort lach had. Ik moet zeggen dat de geluiden die hij produceerde wel erg leken op die van mijn jeugdheld en tevens bush-kangaroo: Skippy! Kort gezegd: ik kwam niet meer bij! Tot overmaat van ramp leken ze het niet eens door te hebben dat we ze al die tijd uit stonden te lachen want ze vroegen daarna zelfs onze telefoonnummers om de volgende dag mee naar White Beach te gaan. Uuuuuh NEE! Maar het lot was ons gunstig gezind want wat gebeurde er: De stroom viel uit! Jawel het was opeens stikdonker en heel stil in ZsaZsaZsu. Geen licht, geen muziek en iedereen rende naar de uitgang. Skip en Skep (sorry SR maar het staat zo leuk ;-)) boden ons nog een lift aan ook maar toen we voor de 80ste keer weigerden leken ze het eindelijk begrepen te hebben: It ain’t gonna happen fellas!

Verder ga ik nog even dramatisch doen want tijdens één van mijn uurtjes in de zon was ik in het opblaasbadje aan het zwemmen in droog water toen er opeens een geel/zwart gevaarte op mij af kwam vliegen. Er is mij altijd geleerd dat als jij die gevaartes niets doet, zij jou ook niets doen en dus bleef ik rustig door zwemmen in mijn droge water. Kennelijk dacht dit vliegende geel/zwarte beestje er anders over want ineens voelde ik een helse pijn onder mn oksel. Nee ik werd niet gekieteld maar AAAAAAAAAAAAUUUUUUU! Ik was zojuist gestoken door een heuse Surinaamse BIJ! Jaja voor de insiders: Bijtje Beej is gestoken door een mede bijtje. Toen zijn we, om de pijn te verzachten, maar naar onze favoriete shop Julia’s gegaan om nog maar wat nieuwe tassen te scoren. Nee, die had ik nog niet en nee er gaan ook geen “oude” tassen weg pappa. ;-)

Er rest ons deze week nog een leuke maar een zware beklimming van de Brownsberg , een gezellige “Marcus 3 afscheids-bbq” met Lorraine en Murray van beneden (die vrijdag weggaan), een dagje souvernir/broodnodige wax en foam-shoppen en misschien nog een afscheidsavondje Havana Lounge maar het zal toch voornamelijk report-schrijven worden!

He bah ik ga het hier missen hoor!

Niet meer m’n bikini aan als ik opsta (maar m’n badjas), geen middagdutjes in de hangmat, geen swingende salsa muziek in de discotheken (oké ben ook wel weer enorm toe aan een heerlijk avondje feest van joop/ski-hut), niet meer American Idol kijken tijdens het afwassen (maar lekker alles in de vaatwasser proppen:p), niet meer zingen onder een koude douche (maar onder een warme), niet meer met rugpijn wakker worden (maar uit je bedje springen en je kipfit voelen), niet meer jagen op kakkerlakken en levensgrote spinnen, niet meer begroet worden met “Hee Poppetje”(of is dat geen leuke vervanging voor Bijtje Beej? Die is wel een beetje outdated hoor ;-)), niet meer stappen op je slippers en in je shorts, geen smsjes meer midden in de nacht omdat jullie vergaten dat er een tijdverschil is van 5 uur (geeft niet hoor, op een gegeven moment zette ik mn telefoon gewoon op stil;-)) , niet meer met de taxi overal heen (maar met ’t OV of de auto), geen ijslollies meer (maar een, twee x per week, sport-schema), geen nieuwe afleveringen meer van Prison Break (maar oude! Ja Iloon je hebt geluk ik ben nu ook verslaafd;-)) geen reclames meer van meneer Visbeen en zijn Sierra matras of haar dat zo plat is als een trainingsbeha. Snifsnifsniffer… boehoeeeee…maar wat ik nog het meest ga missen is natuurlijk het tropische zonnetje en de tropische levensstijl! Heerlijk!

Gelukkig krijg ik voor al deze missing links (om in SPSS-termen te blijven) ook een heleboel terug! Ik kan namelijk volgende week mijn familie weer zien, huizen bekijken van op zichzelf /samen- wonende vrienden, en weer lekker gek doen, theetjes drinken uit m’n beroemde knabbel en babbel mokken, maltesers eten (oké doe maar drie keer sporten dan), tutten, SATC/Desperate Housewives kijken en “please-don’t stop the musicen” met mijn lieve vrienden en vriendinnen ! En als het goed is ben ik dan binnenkort ook nog eens afgestudeerd, ja mensen het leven is mooi! Maaaaar voordat het grote afstudeerverhaal begint moet alleen wel eerst het report af en daarom brei ik een einde aan dit allerlaatste verhaaltje op bea1207.waarbenjij.nu.

Mijn grote wereldreisavonturen van het afgelopen half jaar zijn nu (bijna) voorbij. Er zullen er vast nog velen volgen want ik heb nog een aantal wensen…

Australië, Nieuw Zeeland, Canada, India, Griekenland, Ijsland, Nepal, China, Hawaii, Finland, Bahama’s, Italië, Rusland, Jamaica, Mexico, Panama, Costa-Rica, Jordanië, Ecuador, Filippijnen, Fiji, Brazilië, Argentinië, Japan…

Hee zonder dromen ben je nergens! :-)

Dare to dream!

Veel liefs & tot gauw! (Voor m’n mam en Ilona een dikke verjaardagskus!)