Van jungle naar paradijs...

Daar zijn we weer! En weer een flink aantal avonturen verder. Morgen vliegen we terug naar Kuala Lumpur waar we per auto het land gaan verkennen...nog meer avonturen wachten op ons en dus een prima moment om jullie weer verder op de hoogte te houden van wat we allemaal beleefd hebben in de afgelopen week (die voelde alsof het er minstens drie waren)! Misschien wordt het een wat lang verhaal (dat weet ik nu natuurlijk nog niet :p...) maar ik vind het zelf ook heel handig om later terug te lezen wat we op alle plekken allemaal hebben meegemaakt. Ik heb een vrij goed geheugen maar zelfs ik kan niet ALLES onthouden ;)...

Dus laten we beginnen waar ik de vorige keer geeindigd ben, Sandakan.

Vanuit Sandakan reden we dus, na een bewogen nacht, naar Sepilok waar het met Jeroen dus helemaal niet goed ging. De gids heeft toen stad en land bewogen om hem zo snel mogelijk bij een dokter te kunnen krijgen. Eenmaal daar aangekomen, mochten we direct doorlopen en alle mensen in de wachtkamer moesten ons voor laten gaan...(dan voel je je wel een beetje opgelaten maar okee). Toen de diagnose niet al te ernstig bleek te zijn konden we onze weg vervolgen (15 pillen per dag en een porridge soup voor Jeroen) richting Sukau. Eerst terug naar Sandakan Jetty waar de boot al op ons wachtte. Een geweldige tocht over de Sulu Sea en de Kinabatangan River volgde waar we genoten van het mooie weer en de geweldige vergezichten...jungle everywhere! Tijdens de lunch zaten we goed en wel te eten toen er drie gillende dames binnen rende: ELEPHANT ELEPHANT! Dat lieten we ons geen twee keer zeggen! Ik gooide de inhoud van mn tas overhoop op zoek naar de filmcamera, Jeroen verving snel de gewone lens op de camera voor de junglelens en op blote voeten rende we als een gek achter iedereen aan. Jaaaaa je leest het goed ook de inmiddels weer opgeknapte Jeroen!!! Eenmaal bij de olifant aangekomen had hij ons natuurlijk allang en breed in de smiezen dus we hebben alleen zijn kont gezien! Maar beter 1 olifantkont, dan helemaal geen olifant!
Vol van ons avontuur gingen we weer verder op pad over de rivier, op naar ons verblijf voor 1 nachtje: De Kinabatangan Riverside Lodge...wat een geweldige accommodatie is dat! Helemaal op palen gebouwd en verbonden door een soort weggetjes, ook op palen. (weet even niet hoe het anders te omschrijven...een klein lodge helemaal op palen ofzo). 's middags gingen we weer op avontuur met de boot en ook Jeroen voelde zich weer beter dus hij ging ook mee. Wat is de Kinabatangan River een geweldige plek voor wildlife! Aan de oevers ervan zagen we neusapen, krokodillen, mooie vogels en werden we aangevallen door Makaken. De reddingsvesten moesten er aan te pas komen om ze bij onze boot weg te jagen...Bijzonder en spannend tegelijk.

Toen ging het helaas flink regenen en moesten we weer terug naar de lodge, jammer want het was onze enige tocht op de Kinabatangan River. We hadden hier zeker nog wel een dag willen blijven. De Engelsen met wie we reisden op dat moment gingen de volgende ochtend ECHT de jungle in met onze gids, met messen en al...hoe ultiem kun je de jungle ervaren? Off the beaten track...

's avonds hebben we met de Engelsen gegeten en nog een informatieve neusaap video gezien voordat we weer met gillende hornbills in slaap vielen, de volgende dag ging de wekker weer vroeg want we gingen terug naar Sandakan om naar Turtle Island, Selingan te vertrekken.

Turtle Island/Selingan
Na een paar flinke bootritten/vaarten (hoe je het noemen wil) kwamen we tegen het middaguur aan op het kleine eiland Selingan. Bekend om de schildpadden die hier, het hele jaar door (uniek in de wereld hierom), aan land komen om eieren te leggen. Wow! Zo sta je nog aan de oevers van de bruine Kinabatangan River en zo sta je aan een azuurblauwe zee. Ik snap best wel waarom die schildpadden hier aan hun eitjes komen leggen ;) De gids deed snel een briefing, om 5 uur kregen we uitleg en tot die tijd "free at leisure'! Dat lieten we ons geen twee keer zeggen, kleding uit, zwemkleding aan, snorkels mee and off to the beach! Omdat dit eiland zo klein is, zijn er heel weinig mensen en al snel ontstaat het "alleen op de wereld gevoel"...ook weer niet te omschrijven...samen op weer zo'n bijzondere en mooie plek op de wereld! Na een middagje genieten, genieten en nog eens genieten...hebben we ons gauw omgekleed voor het begin van de uitleg en een korte tour over het eiland. Toen die klaar was gingen we gauw de zonsondergang bekijken en hee waar staan al die mensen naar te kijken? Jawel er waren vlakvoor de kustlijn seksende schildpadden gespot! Met de camera in de aanslag heeft onze Papparazzi Jeroen een half uur seksende schildpadden staan fotograferen...ik bedoel maar! Toen was het tijd voor het diner en moesten we met z'n allen in de eetzaal blijven tot de magic words werden geroepen: TURTLE TIME! Gelukkig hadden we weer leuk gezelschap (weer britten) dus tot het om half 9 dan zover was hebben we weer gezellig zitten kletsen! Ondanks dat ik het zelf al een keer heb meegemaakt in Suriname, was het ook dit keer weer een fascinerend schouwspel om te zien hoe in trance een schildpad kan zijn wanneer zij de eieren legt. Nog steeds vind ik het ook heel apart om daar massaal omheen te gaan staan, dus ik hield me al gauw afzijdig! Papparazzo Jeroen heeft wel een aantal mooie shots kunnen schieten. Daarna werden de eieren in de hatchery begraven en met het aantal en de datum gemarkeerd. Ze doen er ongeveer 8 weken over om uit te komen dus op 6 juli worden 'onze' 93 mini-turtles geboren! Even onthouden ;) Hierna gingen we nog de pasgeboren schildpadjes vrijlaten in zee...dat had ik nog nooit meegemaakt! Hoewel er niet veel zullen overleven was het eigenlijk best ontroerend om te zien (the cry baby that I am)...

Het was nog steeds zo'n 35 graden en we waren dus weer zeiknat van het zweet, en dat 's avonds, dus weer terug naar de koele kamer gegaan en lekker gaan slapen. Ook de volgende morgen ging de wekker weer vroeg want we 'moesten' naar Lankayan...voor een paar tropische dagen voordat we Borneo verlaten.

Lankayan
WOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOW! Tijdens al mijn Caribische bezoekjes heb ik nog nooit en te nimmer zoiets moois meegemaakt. Een huisje op palen, aan het strand...helemaal voor ons alleen! Can you even imagine? Een hemelbed, een regendouche, een bad, een veranda, ligkussens voor onze strandbedjes (op ons privestrand) en een azuurblauwe zee. Helemaal voor ons ALLEEN! Ik zit niet vaak met mijn mond vol tanden, maar dit was even zo'n moment. Natuurlijk heb ik talloze filmpjes en foto's bekeken en heb ik de enthousiaste verhalen van mijn collega's aangehoord maar dit is gewoon far and far beyond imagination! Sta je te douchen, met uitzicht op je privestrand! 's Ochtends vroeg komt er iemand je strand aanharken en niet alleen bovenwater is het mooi, ook onderwater kun je heel wat uurtjes zoet zijn. Ik heb het hele eiland bij elkaar gegild toen ik eindelijk de fel begeerde Nemo-vis gespot had...(en er vervolgens een uur achteraan gezwommen heb om er een goede foto van te kunnen maken)! Ook het koraal is hier nog supermooi, in allerlei kleuren en natuurlijk ook heel wat andere vissen kunnen ontdekken...ik denk dat er na deze reis dus drie fotoalbums gemaakt moeten worden!
Een Borneo, Een Maleisie & Een Vis-fotoalbum! Genoeg werk te doen dus na de reis...:p

Dan is drie nachten ook maar zo ontzettend kort op zo'n geweldig idyllisch eiland...zucht...maar goed een reden om terug te komen! ;)

Nu zijn we inmiddels alweer aangekomen in Sandakan en hebben net de Orang Oetans voor de tweede keer gezien! Gisteravond hebben we in plaats van een potje patience voor gevorderden even alle grappige dingen tijdens onze reis onder elkaar gezet als 'wist je datjes'. Misschien voor jullie wat minder grappig, maar wij hebben uren in een deuk gelegen om al onze hilarische avonturen...so here we go:

Wist je dat:
* We tijdens onze hele reis wachten op het moment dat we de bijzondere witte vlinder op de foto kunnen zetten?
* Maar dat hij geen moment stil zit?
* Het dus ook niet gelukt is?
* Jeroen Chef Klamboe is?
* Hij wil dat de klamboe elke avond hermetisch afgesloten wordt?
* Ik dus elke keer boos wordt aangekeken als ik uit bed stap zonder de klamboe goed terug dicht te doen?
* Dit ook wel een reden heeft?
* Hij al 77 keer gestoken is door een mug en ik nog niet?
* Jeroen zich ook nog eens van voor naar achter insmeert met DEET?
* En ik het twee keer gedaan heb maar nu niet meer doe?
* In Tabin wij een verkeerde broek in onze waszak mee terug kregen?
* En daar in SUkau pas achter kwamen?
* Dit wel een hele dure groene Guess broek was?
* Ik nog even dacht om hem mee te nemen en aan Nhi cadeau te doen?
* Hij wel erg groen was en dus niet roze?
* Ik 'm daarom maar in Sukau heb gelaten?
* Ik wel heel erg raar gil terwijl ik een sprong van een Makaak film?
* Jeroen mij dus nu iedere keer nadoet?
* Jeroen in totaal 16 pillen per dag moet slikken?
* Er in Lankayan een Austraal eet als een bootwerker?
* En een vriendin heeft die zich kleedt als een buikdanseres?
* Dat we voor maar 2,50 meer dan een half uur met Bea's ouders hebben gebeld?
* We een half uur geprobeerd hebben om Jeroens ouders te bereiken?
* Dit steeds niet lukte?
* Jeroen heel erg genoten heeft van een kruidenvoetenbadje in Tabin?
* Een gids in Tabin plotseling versneld achteruit reed?
* Hij in shock was door het spotten van een wilde eend?
* Wij eigenlijk niet zo ontsteld waren?
* Maar wel braaf even geklikt hebben?
* De Franse Marie Therese vast kwam te zitten in de mud volcano?
* Zij als ware francoise dacht dit wel eventjes te kunnen doen?
* Wij haar natuurlijk smakelijk hebben staan uitlachen?
* Zelfs Jeroen een mud-maskertje uit de mud volcano heeft genomen?
* Ik behoorlijk heb staan gillen toen we bij het ontmoeten van gids James (Tabin) eerst uitleg kregen over: wat te doen bij bloedzuigers?'
* Vooral omdat James er eentej bij zich had om het voor te doen?
* Ik alle delen van mijn lichaam toen hermetisch heb afgesloten?
* Ik in de jungle met een sjaal, een legging en een broek liep ter preventie hiervan?
* Ik uiteindelijk bij het wassen van mijn sokken een bloedzuiger op mn buik aantrof?
* Ik toen niet eens gegild heb?
* 'm gewoon door het doucheputje heb gespoeld :p
* Jeroen ruim een half uur met een wandelende tak op zijn arm heeft gezeten?
* Hij niets door had?
* Totdat onze Duitse reisgenoot tegen hem zei dat hij toch maar eens naar links moest kijken?
* De wandelende tak toen bijna zijn oor bereikt had?
* Ook hij niet gegild heeft?
* Jeroen nu lekker wil gaan eten?
* Hij zich verheugd op Babi Pangang?
* Ik nu dus maar moet gaan?

Tot gauw!

Liefs Bea & Jeroen