Lijiang

Ook over Lijiang was ik weer erg bevooroordeeld! Ik kijk weer eens met mijn reisspecialisten-bril in plaats van met mijn toeristen-bril. Pingyao en Lijiang zo verkondigde ik, lijken heel erg op elkaar waarin ikzelf de voorkeur gaf aan Pingyao. En als ik er zo eens aan terugdenk dan deed ik dat alleen maar omdat Pingyao beter op elke route past. Er gaan treinen naar toe, je hoeft niet te vliegen en het is dus goedkoper. Mijn gedachten zijn eigenlijk vaak praktisch, merk ik op want nu ik voet in Lijiang heb gezet, vind ik de ligging van Lijiang het eigenlijk wel waard om wat geld uit te geven voor een binnenlandse vlucht. Wow. Wat een prachtig gebied. Middenin de bergen. Daarnaast is ook de accommodatie weer helemaal piekfijn in orde. Kleinschalig, supersfeervol en compleet met hangend-ei-stoel. We worden in de watten gelegd met van alles en nog wat en als icing on the cake mag ik zelfs in de honeymoon-suite verblijven. Hoe ironisch. Maar goed…hoppakee lekker genieten van die regendouche met warmte lampen. Ik bleef er geloof ik wel 30 minuten onder staan die avond.
Terug naar de aankomst in Lijiang. Hier ontmoette ik Nelly, met wie ik dagelijks contact heb op ’t werk. Zij werkt bij de lokale agent en reist dit laatste weekje met me mee. Superleuk om haar eindelijk eens in het echt te ontmoeten. Samen met de manager van de travel agency in Lijiang neemt ze ons op sleeptouw deze dagen. Leuk. Ik geef aan dat ik graag in de paar uur die deze dag nog rest wat van Lijiang wil zien om het verschil tussen Pingyao en Lijiang duidelijk te kunnen maken aan klanten. Fiona wil nog wat hotelinspecties doen en dus geeft de manager aan dat we dat best kunnen combineren. Nadat we zijn ingecheckt in onze kamers gaan we op pad. Helaas begint het wel te regenen en dat is toch minder praktisch in de straatjes van het oude centrum van Lijiang. Drommen toeristen en allemaal met paraplu…tsja. Het is nu eenmaal zo. Buiten de cirkel van invloed en dus maak ik ook leuke en mooie foto’s in de regen en met paraplu. Goed voor de ‘Weer-pagina’ van China-online ;-)
De manager weet een leuk paadje waardoor je een mooi uitzicht hebt over Lijiang en dus klimmen we omhoog. En hij had gelijk. Prachtig uitzicht en dus klik ik er weer stevig op los. Ik zit inmiddels al op 900 foto’s and counting. Dat wordt ook nog een dagtaak om ze uit te zoeken…maar hee…beter iets dan allemaal slechte foto’s! Daarna gaan we meteen door naar het avondeten. Ook dit keer is het weer allemaal voor ons geregeld. We ontmoeten wat lokale gidsen en medewerkers van het agency en gaan aan de hotpot (typisch Chinese manier van eten). Alleen in een visrestaurant. In mijn hoofd ging het wild tekeer. Ik eet echt liever geen vis meer in China maar wil niet ondankbaar overkomen. Alle radartjes gaan op en neer over hoe ik dit nu moet oplossen…mijn gezicht sprak denk ik boekdelen want reddende engel Fiona zag het en zei het voor me. “B doesn’t want to eat fish”. Gelukkig reageerde ze heel begripvol en kochten ze bij een ander restaurant allemaal vleesgerechten (veels te veel) zodat ik dan wel niet ‘hotpottend’ maar wel gezellig mee kon eten. Uiteraard voelde ik mij wel verplicht om bijna alles op te eten dus ik knalde zo wat uit mijn broek toen ik opstond. Na het eten werden we weer naar het hotel gebracht, genoot ik van mijn regendouche en skypte ik met thuis. Leuk om weer even met ze te kunnen praten en ze te zien. Jullie snappen inmiddels ook wel dat een livestream met Dibbes ook niet mocht ontbreken en dus kon ik ook even genieten van de avonturen van mijn kat in een huis met twee trappen. Met dank aan mijn broer die ‘m nauwlettend volgde met zijn telefoon :p
Na een heerlijke nacht vol slaap en rust in mijn honeymoonsuite schoof ik uitgerust aan voor het ontbijt. Bestaande uit…brood met ei. Haha deze keer weigerde ik niet en knaagde ik een boterham met ei naar binnen. Met een flinke hoeveelheid thee daarna. De eigenaar van het hotel stopte me daarna nog vol met cadeautjes en vervolgens gingen we weer op pad. Een homestay bezoeken (overnachtingsplaats bij mensen thuis) en door naar Wumu. Een Naxi dorpje op vier uur rijden van Lijiang.
Onderweg naar de homestay stuitte we op een berg. En niet zomaar een berg. De Jade Snow Mountain. Waarvan ik eigenlijk altijd zeg dat het onzin is om deze te willen zien als je naar Lijiang gaat. Lol. Ik zit er wat Lijiang betreft echt zó naast in mijn salesgesprekken. Mijn god. Het is goed dat ik hier nu ben. Want wat geeft die Jade Snow Mountain een prachtig beeld aan de omgeving. Goed, we hebben echt enorm veel geluk met het weer. Een blauwe lucht en een felle zon. Goed voor de foto’s.
De manager vraagt ons vervolgens of we nog langs een Bai dorpje willen. Ja natuurlijk! Ik houd mijn camera in de aanslag en moet uitkijken dat ik vandaag niet alles door mijn lens bekijk. Wat een prachtig gebied. Mensen in hun eigen kledingstijl en die bergen op de achtergrond. Denk dan de zon erbij en je bent in mijn geluksbubbel beland. Ik kan hier wel uren dwalen en kijken. I love what I do and I do what I love. Veels te snel naar mijn zin stappen we de auto weer in om door te reizen naar de homestay. Duty calls. I know.
Eenmaal aangekomen bij de homestay word ik wederom niet teleurgesteld. We worden welkom geheten door de vrouw des huizes die ons heel erg trots een rondleiding geeft. WE krijgen de kamers te zien, de moestuin, de keuken, het sanitair en natuurlijk moeten we een kopje thee drinken en krijgen we een schaaltje fruit erbij. Dat is hier een gewoonte want dat krijgen we echt overal. Gelukkig eten ze hier graag fuji-appels en dat zijn echt met recht mijn favoriete appels dus ik zit alweer naar hartelust te knagen. Ik neem nog wat website foto’s en daarna gaan we het dorpje in. Wederom prachtige authentieke mensen tegen een even indrukwekkende achtergrond. Ook hier wil ik wel uren blijven. Het lijkt erop alsof die geluksbubbel nog niet doorgeprikt wordt! Ik ga maar even heerlijk op in het moment. Ook voor Fiona geldt dit…Speechless zijn we door al het moois wat we zien en voelen.