Myanmar dag 4 - Hsipaw: Zó echt. Zó puur.

Vandaag wederom vroeg uit de veren. Er staat een trekking op het menu en dus half acht ontbijten (noodles!!!) en om acht uur vertrekken met de gids. We gaan Shan-dorpen bezoeken en een boottocht maken. Een minderheidsgroep hier in Myanmar zijn de Shan die dus in het gebied rondom Hsipaw wonen. Ze hebben hun eigen taal en wij leren van onze gids dan ook snel onze eerste woordjes Shan. Heel handig, zo zou blijken want we raken vaak ‘aan de praat’ met de lokale Shan. Hallo is in het Shan: My-son-kab (even fonetisch) en dank je wel is: tsom-ka (ook weer fonetisch). We lopen van dorp naar dorp en bezoeken de lokale sigaren-rolster (ofzo?) en daarna een primary school. Wat een feest was dat. Bijzondere ontmoetingen en we maken mee hoe de kids les krijgen en mogen daar zelfs een beetje aan mee doen. Gaaf! En genieten met de hoofdletter G! De verschillende groepen krijgen in dezelfde hal les en de ruimtes worden van elkaar gescheiden door...een schoolbord. Als de kleuters dus hun zing-uurtje hebben, wordt ernaast rustig het a-b-c geleerd. We kijken, we lachen, we fotograferen en praten met de leraressen. Gelukkig heeft moeders er aan gedacht om kleurpotloden en gummetjes mee te nemen en deze worden dan ook dankbaar in ontvangst en in gebruik genomen.

Daarna vervolgen we ons pad weer, uiteindelijk naar de nunnery. Een klooster voor vrouwelijke monniken. Ja, hoe moet ik het anders omschrijven ;-) Het is een flink stuk lopen maar door wat voor gebied! Door rijstvelden! Prachtig! Onderweg raken we diverse malen aan de praat, maken polaroid foto’s van de mensen zodat we die meteen aan ze kunnen geven en klikken met onze eigen camera’s ook een end weg. Het is hier nog zó echt en zó puur. Ik geniet volop van deze trekking. Ik vraag de gids, eigenlijk uit het niets, of hier soms ook slangen voorkomen. Ja heel af en toe ziet hij er heen, luidde het antwoord. Nog geen kilometer verder steekt er een slang de weg over. Hoe bizar!

Het begint intussen warmer en warmer te worden en het zonnetje brandt goed. Het zweet kruipt waar het niet gaan kan en liters water zijn nodig. Uiteindelijk wachtte ons nog een flinke klim richting the nunnery maar dat werd toch echt te pittig. Daarom bestelde onze gids een tuk-tuk die ons naar boven bracht en waar we de nunnery bezochten. We bezochten de slaapvertrekken, de school en de eetzaal. Leuk om te zien en te beleven. Verbazingwekkend dat er van alle leeftijden nonnen zijn. En het hoort erbij maar toch wel apart, ook zij moeten hun hoofd kaal scheren.

Na de nunnery gaan we lunchen. De Shan-noodles staan op het menu. We nemen plaats in een restaurantje aan de straat, zitten op z’n Aziatisch op een mini-krukje aan een dito tafeltje als we opeens ‘krak’ horen en iemand een verdieping lager zien zitten. Moeders is door haar stoeltje gezakt. Maar dat geheel terzijde, het eten was heerlijk. Shan noodles krijg ik best goed weg. Noodles met chopsticks daar kan ik nog niet goed aan wennen maar I am progressing. ;-)

We hebben er voor ons gevoel al een hele dag opzitten maar we hebben nog een halve dag te gaan. Nu staat de boottocht op het programma. We varen ongeveer drie kwartier over een rivier (ja duh!) en stappen uit bij een andere Shan-village. Jeetje wat is dat afgelegen zeg. Ook hier worden de huizen weer zelf gebouwd, staan weer op palen en ook hier is het bloedje heet. Ook is het onwijs rustig en stil. Je hoort geen kip. (wel een haan..) We lopen rond, kletsen wat, zweten wat en bezoeken de plaatselijke school. Een stuk minder toegankelijk dan die van eerder op de dag en ook een stuk minder leerlingen. Zo’n 15. Er zijn voor bepaalde groepen (bijv. Groep 7 of 8) maar 1 of 2 leerlingen. Inmiddels begint het te onweren, niet te regenen en de zon schijnt ook nog fel maar we gaan langzaamaan richting de boot terug.

Met een laaghangend zonnetje zakken we heerlijk onderuit en genieten van het uitzicht links en rechts. Wat is de wereld toch heerlijk anders en wat is het fijn om mee te maken en te ervaren. Ik bedenk me ook dat álles wat ik het afgelopen (half) jaar heb meegemaakt me alleen maar sterker en bewuster heeft gemaakt. Het is niet perse leuk geweest, in de zomermaanden zelfs bijzonder heftig en ik weet, ik ben er ook nog niet, maar ik kan hier zó van genieten en ben helemaal in mijn element.

Tijdens de wandeling naar de boot lopen we langs wasgoed voor kindjes en op een truitje lees ik een mooie geluks-quote. Ik krijg kippenvel, het ontroert me en tegelijkertijd voel ik ook een geluksgevoel opkomen. Het besef dat ik langzaamaan weer aan het worden ben, wie ik zijn wil. Een new & improved Bea. We gooien er maar weer een cliché in: Traveling is the only thing you buy that makes you richer. Goed! Genoeg gezweefteeft!

Na de mooie boottocht pakken we de tuktuk terug naar het hotel, sprinten we onder de douche en gaan voor de overheerlijke springrolls & kip cashew van het hotel. We proberen nog wat foto’s te appen en kijken foto’s en filmpjes terug van de prachtige dag en gaan dan vroeg slapen. DE wekker gaat immers alweer om zes uur. Jaja #holidaylife