Dag 8: nog spannender, nu gaan we echt op pad!

Zojuist liep ik vanuit het badhuis met mijn toilettas en kleding onder mijn arm in het pikkedonker richting onze ger. De blinkende sterrenhemel boven me gaf me kippenvel. De temperatuur, zo rond het vriespunt, niet eens so much. Ik had net heerlijk heet gedouched en me klaargemaakt voor onze eerste nacht hier in het lege land. Wauw. Ik liep daar over het pad, was mijn zaklamp vergeten maar keek naar boven en dacht alleen maar wauw. Ik ben het avontuur aangegaan, vond het superspannend maar een licht gevoel van euforie, trots en power overviel me. Wat hebben we een prachtige en indrukwekkende dag gehad. Dus ik neem jullie graag mee naar hoe die dag begon.

Wederom wel wat aan de vroege kant. Of althans…ik had wat langer willen slapen, laat ik het zo zeggen. Maar reis-duty calls dus hop, kleding aan en koffers dicht en naar het ontbijt. Hier propten we ons vol want ja…wanneer zouden we toch weer normaal te eten krijgen ;-) You never know! Daarna meteen uitchecken en toen stonden onze gids en driver weer voor ons klaar om ons richting de eerste bestemming te brengen: het kantoor van het reisagentschap waar we de reis moeten betalen. Vervolgens gingen we naar de supermarkt om snacks en drinken in te slaan. Hier stonden we een beetje verbouwereerd om ons heen te kijken…wat een gigantisch geval. Ze hebben er iig meer dan in de gemiddelde supermarkt in China. Ik stond echt te trappelen om deze rare stad uit te gaan. Laat die ongerepte natuur en die leegte maar komen. Ik ben er klaar voor!!!

EN na een half uurtje werd mijn geduld beloond. Groen, groener, groenst overal waar je keek. En de lucht was ook nog blauw, blauwer blauwst. Heel anders dan gisteren. Alle plaatjes die ik van te voren had gezien klopten. Dit was zo gaaf en zo bizar. Kilometers en kilometers trokken aan ons voorbij en alles wat we zagen waren groene heuvels, gertenten in de verte, paardenkuddes met hun herders, geiten, schapen en zelfs kamelen. Ook de adelaar mag niet vergeten worden want hier hebben we meerdere malen, helaas tevergeefs, op gejaagd. Voor de perfecte foto. Niet voor op ons bord. Nog nauwelijks bijgekomen van onze eerste indrukken buiten Ulaan Bataar en de tweede kwam al op ons pad. Onderweg stopten we om langs de kant van de weg een klein offer te brengen voor geluk. Hierbij moest je met de klok mee om een soort stupa lopen. We zijn niet de enige die dit gedaan hadden want er lagen hele huiden van dode dieren, botten en etenswaren rond deze zelf gefabriceerde stupa. Ik ben hier ook maar meteen naar de wc gegaan. Even voor jullie beeldvorming: twee houten plankjes en een gat in de grond. Wel een overkappinkje maar geen deur. Plassen met een view noemen ze dat. Ach ja. De schaamte voorbij en hee…er loopt hier toch nauwelijks iemand. Ook weer even een kippenvel momentje hoor. Jaja…zelfs tijdens het plassen boven een gigantisch stinkend gat waarvan ik maar niet zal omschrijven hoe dat er uit zag. Maar mijn uitzicht daarentegen: blauwe lucht, groene heuvels…leegte en kamelen. Ik was onder de indruk. Het doel van deze dag was Baga Chagriin Chuluu een soort van canyon met mooi gesteente en na een paar uur doemde deze in de verte voor ons op. Hoe dichterbij we kwamen..hoe indrukwekkender het weer werd.
We stopten regelmatig voor foto's, maakten wandelingen en bleven even staan of gingen zelfs zitten. Onderweg was het ook heel gezellig. Terwijl we luidkeels met Whitney Houstons I will Always Love You meebrulde..schoten gigantische paardenkuddes over de weg. Kan gewoon :)

Waar je hier ook kijkt, overal is het schitterend. Indrukwekkend. Het laat zich eigenlijk niet omschrijven. Bovenop een rots ben ik gaan zitten, tussen gebedsvlaggen en keek over de omgeving uit…met de zon op mijn bol en ik vergat alles. Wat was dat ontzettend genieten. Het ene uitzicht was nog mooier dan het andere. Leegte zover als je kijkt en alleen maar de natuur en jij. Een handjevol andere toeristen maar geen drukte, geen stress en geen gehaast. De leegte die ik in Nederland zo haat, zo geweldig vind ik het hier. Sprakeloos. Wat is dit mooi. Woorden schieten echt te kort. Ik kan het niet uitleggen hoe mooi deze leegte is. Ik hoop dat onze foto's dat een beetje kunnen overbrengen…

We stoppen lang en vaak en dus zijn we pas met zonsondergang bij ons eerste gerkamp. Hoe we dat hebben kunnen vinden is me nog altijd een raadsel. We reden bijna de hele middag offroad en er staan nou niet bepaald bordjes en er zijn ook niet bepaald buren. Groene heuvels waar je kijkt en vee. Maar goed…we zijn er! En ik was het meest benieuwd naar hoe zo'n tent nu is en vooral: hoe warm! De temperatuur is alweer aardig aan het zakken en rond het vriespunt vind ik aardig fris om in een tent te slapen. Ik moet zeggen het valt me in eerste instantie mee. Zo'n ger heeft wel wat. We proberen de zonsondergang vervolgens nog wat vast te leggen en schuiven daarna aan bij het eten. Ook dat valt weer niet tegen. Rijst met vlees en groente. Helemaal goed. Oh jaaaa en iets van broccoli soep vooraf. Aantal koolhydraten? Mij volledig onbekend. Ik gok maar wat en anders heb ik hypovoer in de tent liggen. Na het eten kakken we beiden een beetje in en besluiten naar de tent te gaan. Ik wil nog wel even douchen en pak mijn spulletjes en wandel naar het badhuis. Ik moet toch echt lachen om mezelf. Loop ik daar hoor…de anti-kampeerster. Ga ik nu op geheel vrijwillige basis een badhuis in. Haha. Ik douche lang en heet. Ja mensen…in het midden van onbewoond wijds Mongolie; sta ik onder een douche met gloeiend heet en dampend water. Ik neem het ervan. Hoe bizar. Ik denk alleen maar aan wat een gave dag dit is geweest en hoe snel ik dit in woorden moet vastleggen zodat ik het voor altijd kan nalezen. Om het gevoel weer op te roepen. Al zullen de foto's ook een hoop gaan zeggen…

Wow. Ik droom nog even na over vandaag en kruip dan lekker onder mijn warme dekentjes in onze tent. Tot morgen!

(PS. dit is op de dag zelf geschreven, inmiddels is het 23 september...bijna twee weken later)