Dag 10: Eagle Valley & Khongor Singing Sanddunes.

Met die nachtrust is het niet goed gekomen. Om 12 uur werd ik wakker, om vervolgens niet écht meer in slaap te komen. Ik merkte dat het licht nog niet uit was en moeders sliep ook dus ik dacht, laat ik het licht uit doen…uiteraard spotte ik bij het uitgaan van mijn bed nog een langstaartig gevaartig wat ik dan toch maar weer een muis moet noemen. En inderdaad…dááág nachtrust. Het hielp ook niet echt dat je echt op een plank lag en dus niet heel relaxed voor mijn heupen. Ach ja. Het is maar voor één nacht maar toch werd ik heel gaar wakker.

And then again: duty calls. En gelukkig kan ik jullie vertellen dat het dit allemaal waard is geweest want ik zal vast verklappen dat we een fantastische dag hebben gehad. Men oh men. Ik kan het weer niet omschrijven maar ik zal toch een poging doen. Ik heb mijn foto's er weer bij gepakt om het gevoel een beetje te herleven. Ook al is het nog maar zo kort geleden.

Na het eenvoudige ontbijt gingen we als eerst richting de Eagle Valley. Een soort natuurpark waar je adelaars kunt spotten. Nu hadden wij het geluk dat we die al op dag 1 van dichtbij hebben kunnen zien maar dat neemt niet weg wat voor een fantastische natuur je hier ziet. We gingen een flinke hike maken richting een gorge en moesten tussendoor klimmen en klauteren en over beekjes heen door middel van het balanceren op stenen die in het water gelegd waren. En dat waren soms niet bijster grote stenen, kan ik je zeggen. Maar we did it! Ondertussen waren de 'ohs en ah's' niet van de lucht. We liepen tussen de bergen, die bevolkt werden door yaks. Een soort harige koeien om het zo maar oneerbiedig te zeggen, ze komen alleen in hoger gelegen gebieden voor. Ikzelf kende ze al door mijn reis door Tibet maar ik heb er echt nooit zoveel bij elkaar gezien. Erg bijzonder! En dan nogmaals, we lopen daar…als enige toerist. Strakblauwe lucht, tussen de bergen, yaks om ons heen…een kabbelend beekje…wow! Can I stay forever? Volgens mij moet je het met eigen ogen zien, wil je het zo beleven haha. Als ik het zo typ dan denk ik ook bij mezelf, ja klinkt wel leuk…maar echt bijzonder? Tsja. Ik snap het wel. Maar ik was echt ontroerd en diep gelukkig. Softie he? Maar ja wel waar. Ik vond het zó mooi daar. Daar heb ik wel 100 nachten tussen de muizen voor over. (goed…overdreven…maar toch..;-))

Na de uren van diep geluk was het toch weer tijd om een tijdje de auto in te gaan. We hadden wat kilometers richting Khongor voor de boeg. En dat waren kilometers over dust-road. Dus onverhard en lekker hobbelen. En dat bijna zo'n vijf uur lang…Het bizarre is gewoon dat je na een paar uur rijden weer in een heel ander soort gebied bent. Nog steeds wel in de Gobi Woestijn en je zag ook nog steeds wel wat bergen maar dit keer waren ze omgeven door zandduinen: de Khongor Singing Sanddunes. Waarom ze de zingende zandduinen heten? Joost mag het weten. Dat moeten we nog even opzoeken! Maar jullie reizen toch met een gids? Hoor ik je denken… Tsja. Dat verhaal krijgt nog een staartje. Een kort staartje hoor ;-) Maar daarover later meer.

De zingende zandduinen dus. Ook weer bizar en bijzonder. Veel mensen klimmen lekker naar boven en proberen de top te bereiken. Ik moet zeggen…van veraf ziet het er vrij eenvoudig uit, maar als je eenmaal voor zo'n duintje staat en de eerste heuvel hebt bedongen/bedwongen, dan is het toch best zwaar. Helemaal als je diabetes even roet in het eten gooit. Met een 3.8 op de teller kom ik niet heel ver omhoog. Eigenlijk wil ik het stiekem wel en dus knabbel ik snel wat dextro weg en besluit per tien passen omhoog te gaan. Dan te stoppen. Even uitrusten om vervolgens weer door te gaan. Tot aan het punt waar onze gids op ons wacht. Dat lukt me wonder boven wonder (echt hoor…klimmen in zacht zand is niet heel makkelijk) en ik plof neer en besluit toch ook maar een liga te eten. Ik kom even niet op krachten en dus vind ik het wel best. Ik heb ook een prachtig uitzicht vanaf waar ik nu zit en geniet wel vanaf daar. Links wijds uitzicht over niks (maar dat is juist zo mooi!!!) en rechts de immense zandduinen die van veraf zo klein leken. Mamma en de gids klimmen naar level twee en houden het daar voor gezien. Nadat de bloedsuikertjes weer in orde waren en ik me weer een beetje mens voel, dalen we af en dat is eigenlijk best leuk. Ik laat mijn schoenen vol zand glijden en huppel bijna naar beneden. Te grappig. Na dit avontuur is het tijd om ons volgende ger-kamp op te zoeken. Dat is even wennen. Een hele toeristische waar alles erop en eraan zit. Behalve elektriciteit in je tent zelf ;-) Daarvoor moet er massaal in het restaurant 'geplugged' worden. Eenmaal in het restaurant liggen er tientallen mobieltjes, ipad's, batterij-opladers en andere dingen die stroom nodig hebben aan het stroom. (hehe) Er liggen verlengsnoeren maar als ik terugkom om mijn telefoon op te halen, hebben drie andere mensen mijn stekker ook gebruikt (in mijn oplader kunnen vier usb aansluitingen). Hilarisch! Ik ben wel blij dat we tot nu toe gewoon overal onze batterijen kunnen opladen want daar was ik nog wel een beetje bang voor. Maar goed nergens voor nodig dus! Ook netwerk is er overal, in elk ger-kamp dus we zijn ook niet compleet onbereikbaar. Als ik mijn internet-wereld-bundel aan zou zetten…dan heb ik zelfs gewoon internet. Maar dat doen we lekker niet. Ik ben gewoon twee weken offline :-) Het bevalt me trouwens prima. Ik heb alleen sms-contact met Peter & Danny en dat is helemaal genoeg. Geen invloeden van buitenaf, niet weten welke orkaan er nu weer ergens aan land gaat of waar er nu weer een IS-aanslag is gepleegd…heerlijk. Ik focus me alleen op badhuizen, muizen en indrukwekkende gebieden op een paar uur rijden.

Okee! Back to the blog. We eten weer een flinke noodle-maaltijd weg en zeggen vervolgens weltrusten tegen de driver & gids. Mams voelt zich niet zo lekker en we gaan douchen en lekker vroeg naar bed. Als ik eenmaal gedouched en wel mijn bed in kruip, voel ik mijn oogleden toch ook wel zwaar worden. It's been a long day! We kijken nog even de prachtige foto's terug en houden het dan voor gezien. Op naar morgen!